Τευχος Φεβρουαρίου 2016

Η συνομιλία άνοιξε. 5 μηνύματα. Όλα τα μηνύματα είναι αναγνωσμένα.

        Ποιητικό προοίμιον…                      

                                       Θεόφιλος Βαρδόπουλος                      

Ο Αμπελώνας Του Θεού

Κάνε την καρδιά σου σαν κερί να καίει

από αγάπη να λιώνει γλυκά λόγια να λέει

Διώξε απ’ το μυαλό σου σκέψεις σκοτεινές

άλλαξε τον εαυτό σου και σβήσε το χθες

Πόνα για τον πόνο που έχει ο αδερφός σου

όσο μπορείς να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο σου

Να διώξεις από μέσα σου τον πικρό εγωισμό

διάλεξε την ταπείνωση να έχεις για οδηγό

Φάρος να γίνεις ακλόνητος και σταθερός

όταν έρχεται κατά πάνω σου ο πειρασμός

Έχεις όπλα αγάπης και πίστης τόσο ισχυρά

σύμμαχο Μέγιστο και τίποτα δεν Τον νικά

Να υπομένεις σιωπηλά όταν θα αρρωσταίνεις

να δέχεσαι λόγια εχθρικά και να περιμένεις

Ο Κύριος δε σε ξεχνά και θα σε ανταμείψει

για ότι θυσία έκανες για όποια έχεις θλίψη

Τον αμπελώνα Του Θεού μοναδικό να έχεις προορισμό

του παραδείσου την αιώνια ζωή να έχεις στόχο και σκοπό

Eν αρχή

«Η κενοδοξία σκορπίζει ότι καλό κάνουμε»

Η εκκλησία μας, με την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, στοχεύει στη θεραπεία  μίας πολύ λεπτής  και δυσδιάκριτης αρρώστιας της ψυχής μας. Της Κενοδοξίας. Ενώ δηλαδή, εφαρμόζουμε τις εντολές του Θεού και κάνουμε «καλά» έργα, έρχεται η κενοδοξία και όλα αυτά τα «καλά» που κάνουμε τα χρησιμοποιεί για να μας απομακρύνει τελικά από το Θεό. Όπως το μυρμήγκι περιμένει να γίνει το σιτάρι για να το κλέψει[1], έτσι και η κενοδοξία περιμένει να υπάρξει στον άνθρωπο πνευματική πρόοδος για να την σκορπίσει.

Σαν τον Φαρισαίο πολλές φορές μπορεί και εμείς να χάνουμε τον κόπο μας, όταν δεχόμαστε το δηλητήριο της κενοδοξίας. Όταν πρώτον: θαυμάζουμε τον εαυτό μας και να νιώθουμε κρυφή ικανοποίηση για ότι  καλό έργο κάνουμε. Δεύτερον: Περιμένουμε από τους άλλους να μας αναγνωρίσουν, να μας θαυμάσουν και να μας επαινέσουν. Τρίτον: καθησυχάζουμε τη συνείδηση μας επειδή κάναμε το χρέος μας, τα έχουμε καλά με το Θεό και άρα ο Θεός είναι υποχρεωμένος απέναντι μας.

Τώρα λοιπόν στο ξεκίνημα του Τριωδίου, ας ανακρίνουμε τον εαυτό μας. Γιατί κάνουμε το κάθε τι στη ζωή μας. Από μία ανθρώπινη σκοπιμότητα ή για ένα μεγαλύτερο πλησίασμα στο Θεό;

π. Τύχων

                                   Επίκαιροι προβληματισμοί   

                                                        Επιφάνιος Στόκος

                                                     Θεολόγος - Ιεροψάλτης 

                                           Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» αρ. φ. 2099

Ἡ ἐπιβολὴ τῆς διαστροφῆς

Μὲ ἰδιαίτερη ἀνησυχία παρακολουθοῦμε τὶς τελευταῖες ἡμέρες τὸν δημόσιο διάλογο ποὺ πραγματοποιεῖται γιὰ τὸ περιβόητο ‘’σύμφωνο ἐλευθέρας συμβιώσεως’’ ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἔχουμε ἱερὸ χρέος καὶ ἐθνικὸ καθῆκον νὰ ἐκφράσουμε τὶς σκέψεις μας:

1. Ἡ διαδικασία μὲ τὴν ὁποία ἡ κυβέρνηση εἰσηγεῖται τὸ παρὸν νομοσχέδιο εἶναι ἐκείνη τοῦ ἐπείγοντος! Τι εἶναι ἐπεῖγον; Ἡ νομοθέτηση τῆς ἁμαρτίας; Ἡ ἐπιβολὴ τῆς ἀφύσικης σεξουαλικῆς ἔκφρασης ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου; Πρὸς τί εἰσηγεῖται ἡ κυβέρνηση νὰ νομοθετήσει τὸν συγκεκριμένο ἀνήθικο καὶ φρικτὸ νόμο; Σὲ τί ἀποσκοπεῖ καὶ ποιοὺς σκοποὺς ἐξυπηρετεῖ;

2. Ἡ χρονικὴ στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία καλεῖται τὸ κοινοβούλιο νὰ νομοθετήσει τὸ συγκεκριμένο νόμο, θὰ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει ἰδιαίτερα. Τὶς ἡμέρες αὐτές, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, οἱ βουλευτὲς ὑπακούουν στὰ κελεύσματα τῶν ἀντιχρίστων καὶ θεομάχων τῆς πίστεώς μας. “ 0 ὢ τῶν ἀνόμων! ὢ τῶν ἀπίστων!’’ Πότε ὁ λαός μας θὰ ἀντιληφθεῖ τὰ κακόβουλα σχέδιά τους, γιὰ νὰ τοὺς τιμωρήσει πολιτικά;

3. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο νομοθετοῦν τὸ ‘’σύμφωνο ἐλευθέρας συμβιώσεως’’ εἶναι ἀντιδημοκρατικός. Γιατί δὲν προσέφυγαν σὲ δημοψήφισμα, προκειμένου νὰ ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα τὸ σύνολο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ; Ἐνῷ σὲ ἄλλες χῶρες π.χ. Σλοβενία, προσέφυγαν σὲ δημοψήφισμα καὶ ὁ λαὸς ἀπέρριψε καὶ καταδίκασε τὸ ἀντίστοιχο ‘’σύμφωνο ἐλευθέρας συμβιώσεως’’ ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου. Σὲ μείζονα ἐθνικὰ καὶ πολιτικὰ ζητήματα ὀφείλουν, βάσει τοῦ συντάγματος, νὰ προσφεύγουν στὴ βούληση τοῦ κυρίαρχου ἑλληνικοῦ λαοῦ.

4.Σὲ τί θὰ μᾶς ὠφελήσει αὐτὸς ὁ νόμος; Μήπως ἔτσι θὰ λυθεῖ τὸ μεῖζον ἐθνικὸ πρόβλημα τῆς πατρίδας μας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ δημογραφικό; Γιατί ἀδιαφοροῦν γιὰ τὶς πολύτεκνες ἑλληνικὲς οἰκογένειες τῆς Χώρας καὶ ἐπείγονται νὰ νομοθετήσουν εὐκαίρως ἀκαίρως τὸ συγκεκριμένο νόμο; Καί, ἐπίσης, ποιὸ θὰ εἶναι τὸ οἰκογενειακὸ πρότυπο τῆς αὐριανῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας; ∆ὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶχαν περιορισμένα πολιτικὰ δικαιώματα καὶ χαρακτηρίζονταν ‘’κίναιδοι’’ (=αὐτοὶ ποὺ φέρουν-κινοῦν τὴν αἰδῶ, τὴν ντροπή). Ἡ διαστροφὴ δὲν ἔχει ὅρια! Ἔχουμε πτωχεύσει ἠθικά, πνευματικὰ καὶ ἐθνικά. Εἴμαστε ἐκτὸς τοῦ χριστιανικοῦ μας προσανατολισμοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Χώρα μας ἀποηθικοποιεῖται καὶ μεταβάλλεται σὲ κατάσταση πλήρους ἀποσταθεροποίησης. Κύριοι βουλευτές, βρίσκεστε σὲ θέση νὰ κατανοήσετε τὸ μέγεθος τῆς διαστροφῆς, τὴν ὁποία ἐπιβάλλει ὁ ἐσκοτισμένος σας νοῦς στὴ κοινωνία μας; Γνωρίζετε ποιὰ ἦταν ἡ τιμωρία τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων;  Ὁ Ὀρθόδοξος ἑλληνικὸς λαὸς ὀφείλει νὰ βρίσκεται διαρκῶς σὲ ἐπα- γρύπνηση καὶ νὰ ἀντιδρᾶ σὲ ὁ,τιδήποτε καταστρέφει καὶ ἀλλοιώνει ἐκεῖνα ποὺ οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ἥρωες τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδας μας κατέκτησαν μὲ αἷμα! Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος ιδοὺ καιρὸς ομολογίας!

---

[1] Κλίμαξ, Λόγος 21, 3

Δογματικά θέματα

Η Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος

Τόπος                              Κωνσταντινούπολη

Έτος                                553

Αυτοκράτορας             Ιουστινιανός Α΄

Συμμετοχή Πατέρων       165

Μεγάλες μορφές        Αγ. Μηνάς Κων/πολεως

                                                          

Αιτία σύγκλησης     Νεστοριασμός και Μονοφυσιτισμός

Η Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος συνήλθε στην  πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, την  Κων/πολη, υπό την προεδρία του Πατριάρχη Μηνά,  τὸ 553 μ.Χ.

Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ήταν ο Άνθιμος ο Τραπεζούντιος, που υποστήριζε τις αιρετικές θεωρίες του Ευτυχούς (μονοφυσίτης). Έτσι απομακρύνθηκε από τον Πατριαρχικό θρόνο. Με την αφορμή λοιπόν αυτή, επαναστάτησαν οι Σεβήρος και Πέτρος ο Απαμείας, που ήταν άνθρωποι αιρετικοί και συνιστούσαν τα βλάσφημα δόγματα του Ωριγένη. Οπότε επικράτησε μεγάλη ταραχή στην Εκκλησία.

Έτσι ο βασιλιάς Ιουστινιανός συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το 553 μ.Χ. Σύνοδο από 165 Αγίους Πατέρες, με την προεδρία του Πατριάρχη Μηνά και αναθεμάτισαν τους προαναφερθέντες αιρετικούς, καθώς και τους οπαδούς τους.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Κατερίνα Μιχαλοπούλου

TO KATA IΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ:Ο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

Δεν είναι τυχαίο ίσως  το ότι ο  στενός κύκλος των δώδεκα μαθητών του Κυρίου και συνάμα των τεσσάρων Ευαγγελιστών ολοκληρώνεται στο πρόσωπο του Ιωάννη, του νεότερου από τους Αποστόλους.

Υπήρξε τέκνο της ευσεβέστατης Σαλώμης και του Ζεβεδαίου, ανθρώπου θρησκευόμενου και αδελφός του Ιακώβου, του πρώτου γόνου της οικογένειας. Τα δύο αδέλφια ακολούθησαν τα νάματα πίστης και διδαχής του Προδρόμου και μαζί με τον Πέτρο απετέλεσαν τον κύκλο των τριών μαθητών που αξιώθηκαν να παραστούν στο θαύμα της ανάστασης της θυγατέρας του Ιάειρου αλλά και να βιώσουν τα γεγονότα της Μεταμόρφωσης, καθώς και της αγωνιώδους προσευχής του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή.

Ο νεαρός, όμως, Ιωάννης εξέπληξε τους πάντες-εκτός βέβαια από τον καρδιογνώστη Κύριο-αφού ήταν ο μόνος εκ των μαθητών που δεν φοβήθηκε και έμεινε μέχρι τέλους κοντά στον αγαπημένο του Διδάσκαλο, δικαιολογώντας έτσι την ονομασία «βοανεργές» δηλαδή Υιός της βροντής αλλά και επιφορτιζόμενος τον τιμητικό ρόλο της προστασίας της Θεομήτορος.

Για αυτό, κατ’ επέκταση, και το Ευαγγέλιό του το οποίο συνέγραψε τον 10^ο αιώνα διαφέρει από τα άλλα τρία, τα λεγόμενα Συνοπτικά ως προς τη δομή, τη γλώσσα και το ύφος. Ενώ το περιεχόμενο εκείνων είναι οι παραβολές και γενικά θέματα από την κοινωνική και ηθική ζωή που δίδαξε ο Χριστός στο πνεύμα της νομικής διδασκαλίας της εποχής, το Ευαγγέλιο του Ιωάννη αποκαλύπτει εξ’ αρχής την ταυτότητα του Ιησού ως Θεανθρώπου μέσα από την αντίθεση των εννοιών σκότος-φως, ψεύδος-αλήθεια, απιστία-πίστη, θάνατος-ζωή και καταλήγει στο κυρίαρχο μήνυμα του «τεκνία ,αγαπάτε αλλήλους ως εγώ υμάς ηγάπησα».

Έτσι, μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι δίκαια ο Ιωάννης εικονίζεται στην αγιογραφία ως αετός χάρις στα μεγαλόπνοα, υψηλά νοήματά του αλλά και λόγω του πρώιμου λειτουργικού και εκκλησιολογικού χαρακτήρα του Ευαγγελίου του.

  

Η Γωνια του Ερευνητή

Χρήστος Παπανικολάου - Βιοχημικός - Βιοτεχνολόγος

ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ: Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Συζητώντας για τα γονίδια, σε αυτήν την σειρά των άρθρων έχουμε δει εν συντομία τι συμβαίνει με το γενετικό μας κώδικα. Αλλά ας δούμε και τι δεν συμβαίνει. Αλλάζω το θέμα αυτό το μήνα καθώς οι εξελίξεις τρέχουν και πρέπον είναι να υπάρχει η κατάλληλη ενημέρωση.  Το σύμφωνο συμβίωσης είναι γεγονός, δυστυχώς, και πολλά ακούγονται για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Ας δούμε όμως και οι επιστήμες της βιολογίας και της γενετικής πως μπορούν να μας διαφωτίσουν πάνω σε αυτό το θέμα.

Η ύπαρξη ενός είδους βασίζεται από την ικανότητα αναπαραγωγής του. Η αναπαραγωγή του ανθρώπου, για παράδειγμα, είναι αυτή που συμβάλει στην διατήρηση του ανθρωπίνου είδους στον πλανήτη. Η γενετική πληροφορία μεταδίδεται μέσω της αναπαραγωγής, ώστε να υπάρχει αυτό που λένε οι επιστήμονες «ροή της γενετικής πληροφορίας», δηλαδή, με απλά λόγια, η μεταφορά των χαρακτηριστικών στους απογόνους. Αυτή η ροή, όμως, συμβαίνει μέσω της διαδικασίας της αναπαραγωγής. Αν σταματήσει αυτή η διαδικασία, τότε χάνεται η γενετική πληροφορία. Αυτό θα φέρει ως φυσιολογικό αποτέλεσμα την εξαφάνιση του είδους.

Η φυσιολογική λειτουργία αναπαραγωγής στον άνθρωπο είναι μέσω της γονιμοποίησης του ωαρίου, στην μήτρα, από το σπερματοζωάριο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος μεταφοράς γενετικού υλικού στον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, από τη  φύση του ο άνδρας καλείται να βρει το άλλο του μισό σε μια γυναίκα. Οποιαδήποτε άλλη σχέση με το ίδιον φύλο απλά δεν είναι φυσιολογική. Γιατί δεν δύναται να μεταφερθεί η γενετική πληροφορία, άρα και ο άνθρωπος θα εκλείψει. Βλέπουμε λοιπόν πως, και από επιστημονικής πλευράς, η ομοφυλοφιλία είναι απορριπτέα.

Επίσης, να τονίσουμε πως για την ομοφυλοφιλία δεν ευθύνεται κάποιο γονίδιο μας. Τα γονίδια μας είναι συγκεκριμένα και μας λένε αν θα γίνουμε άρρενες ή θηλυκά. Δεν υφίσταται τρίτη βιολογική κατάσταση. Οι υποστηρικτές της θεωρίας της γενετικής βάσης του «τρίτου φύλου» είναι ανίδεοι, για την γενετική του ανθρώπου, και εκμεταλλεύονται τα ελαττώματα κάποιων γονιδίων, για να βρουν ένα πάτημα. Μόνο που και πάλι έχουν άδικο. Αυτά τα ελαττώματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μεταλλάξεις, οι οποίες προκαλούν συγκεκριμένες βλάβες στον οργανισμό και ποτέ την ύπαρξη ενός τρίτου φύλου. Βλάβες οι οποίες προκαλούν δυσάρεστες καταστάσεις, που χρήζουν θεραπείας.

Οπότε η βιολογία του ανθρώπου καταρρίπτει η ίδια την ιδέα της ύπαρξης του τρίτου φύλου, καθώς, στη φύση, δε μπορούν να υπάρχουν δυο φυσιολογικές καταστάσεις. Επομένως, και η όποια προσπάθεια νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας, πέφτει απευθείας στο κενό.

                         Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ

                                           

Κωνσταντίνος Πετρίδης                                              

          Αφού πέρασαν σαράντα ημέρες από την Γέννηση του Κυρίου, στις 2 Φεβρουαρίου , η Θεοτόκος μητέρα Του  με τον δίκαιο Ιωσήφ προσέρχονται να προσφέρουν το Θείο Βρέφος στο Ναό . Κατά  διάταξη του παλαιού Μωσαϊκού Νόμου  κάθε αγόρι πρωτότοκο έπρεπε  να αφιερώνεται στον Θεό και για τον λόγο αυτό οι γονείς του αγοριού φέρνουν μαζί τους σαν θυσία  και  ένα ζεύγος   περιστεριών ή νεογνών τριγόνων.

         Κατά την αυτήν μέρα και ώρα, (αφού οδηγήθηκε από το Άγιο Πνεύμα ) βρέθηκε στο Ναό ο γηραιός ευλαβής και δίκαιος Συμεών για να προϋπαντήσει τον Κύριο   .  Περίμενε εδώ και  καιρό καθώς  οι γραφές προέβλεπαν   να τον δεχθεί στις αγκάλες του πριν πεθάνει.. Εκείνη την στιγμή αποδίδοντας δόξα στον Θεό ψάλλει ο δίκαιος Συμεών την τελευταία ωδή της Νέας Διαθήκης ….

            « Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα  κατά το ρήμα σου εν ειρήνη ότι  είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών,φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού  σου Ισραήλ ».

          Η εικόνα της εορτής εμπνέεται από τα λειτουργικά κείμενα…

 «Δεύτε ίδετε Χριστόν τον Δεσπότην του παντός ,όν βαστάζει Συμεών σήμερον εν τω ναώ  ». 

         Στο κέντρο της εικόνας βλέπουμε την Παναγία να προσφέρει τον μικρό Χριστό στο Ιερό δηλώνοντας αυτό με μία χαρακτηριστική κίνηση του δεξιού της χεριού.   Τον Προφήτη Συμεών να κρατά το Θείο βρέφος και ακριβώς δίπλα από την Παναγία  να στέκει η Προφήτιδα  Άννα η οποία κρατάει (όπως όλοι οι προφήτες) ειλητάριο που γράφει : « τούτο το Βρέφος ουρανό και γη  εστερέωσε».

        Στην εικόνα παρίσταται ο δίκαιος Ιωσήφ που  προσφέρει κατά το έθιμο του Νόμου τα δύο περιστέρια που συμβολίζουν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Το περιστέρι της Παλαιάς Διαθήκης είναι το περιστέρι της ειρήνης της Κιβωτού του Νώε και το περιστέρι της Νέας Διαθήκης συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα.

Σημείωση. Η αρχαία ελληνική λέξη υπαπαντή σημαίνει υποδοχή. Την λέμε ακόμα και σήμερα <πήγε να τον προϋπαντήσει.>.

Λειτουργικα και Κατηχητικα Θέματα

Προετοιμασία της Θείας Λειτουργίας

Η ακολουθία του καιρού

·     Σύντομη ακολουθία έμπροσθεν της Ωραίας Πύλης.

·     Συμβολίζει τον «καιρόν…τῆς Χριστοῦ πρὸς ἡμᾶς ἐπιδημίας».

·     Μας προετοιμάζει για την υποδοχή του βασιλέως Χριστού και τη συμμετοχή στο Δείπνο της Βασιλείας Του.

-         «Ὁ Θεὸς ἱλάσθητίμοι τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἐλέησόν με».

-         «Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην, ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε…»(ανοίγεται η Ωραία Πύλη).

-         Ο ιερεύς και ο διάκονος «ποιοῦσι σταυρούς και μετανοίας τρεῖς» και ασπάζονται τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου και του Αγίου Του Ναού.

-         «Κύριε, ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου…καὶ ἐνίσχυσόν με…ἵνα ἀκατακρίτως…τὴν ἀναίμακτον ἱερουργίαν ἐπιτελέσω».

-         «Εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου».(Ψαλμ. 5,8).

«ΜηδεὶςἄξιοςτοῦμεγάλουΘεοῦκαὶθύματοςκαὶἀρχιερέως,

ὅστιςμὴπρότερονἑαυτὸνπαρέστησετῷΘεῷθυσίανζῶσαν, ἁγίαν»

( «Η θεία Λειτουργία»,  Φώτιος Ι. Μάλαινος)

                  Απο το Γεροντικό

Αρρώστησε κάποιος από τους Γέροντες και επειδή δεν μπορούσε να δεχθεί τροφή, τον παρακαλούσε πολλές μέρες ο μαθητής του να του κάνει λίγο κουρκούτι από σιμιγδάλι. Πράγματι πήγε, το έκανε και του το έφερε να φάει. Αλλά υπήρχε εκεί κρεμασμένο ένα αγγείο με λίγο μέλι μέσα και ένα άλλο με λίγο λάδι από λινόσπορο, μύριζε μάλιστα αυτό, γιατί ήταν από πολύ καιρό και προοριζόταν για το λυχνάρι. Και ο αδελφός κατά λάθος έβαλε στο φαγητό του Γέροντα απ΄ αυτό αντί για μέλι. Ο Γέροντας όταν το δοκίμασε, δεν έβγαλε μιλιά αλλά έφαγε σιωπηλός. Ο αδελφός επέμεινε να πάρει και δεύτερη φορά και ο Γέροντας βιάζοντας τον εαυτό του έφαγε. Του δίνει και τρίτη φορά, αλλά δεν θέλησε να φάγει λέγοντας: “Αλήθεια, παιδί μου, δεν μπορώ”. Κι ο αδελφός για να του κάνει τη διάθεση, του λέει: “Ωραίο είναι, αββά μου, να, κι εγώ θα φάω μαζί σου”. Μόλις όμως το δοκίμασε και αντιλήφθηκε τι έκανε, έπεσε με το πρόσωπο στη γη λέγοντας: “Αλίμονό μου, αββά, σε σκότωσα, και συ μου φόρτωσες την αμαρτία πουδεν μίλησες”. Κι ο Γέροντας του λέει: “Παιδί μου, μη θλίβεσαι, εάν ήθελε ο Θεός να φάω μέλι, μέλι θα είχες βάλει”.

   («Μέγα Γεροντικό»)

 

                        Άγιος Νικόλαος – 14 Φεβρουαρίου

                          Από το συναξάρι των αγίων

        

  Ο Νεομάρτυς Νικόλαος καταγόταν από το χωριό Ψάρι της Κορινθίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Καλή και ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι.

Ο Άγιος, σε ηλικία 12 ετών, έμεινε ορφανός από πατέρα. Έτσι έφυγε στη Σηλυβρία, όπου αργότερα νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά. Από εκεί μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ασκούσε το επάγγελμα του πλανόδιου παντοπώλη.

Κατηγορήθηκε από Αγαρηνούς συναδέλφους του ότι εξύβρισε τη θρησκεία του Μωάμεθ. Γι' αυτό συνελήφθη, επί της βασιλείας του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' (1520 - 1566) και οδηγήθηκε στον κριτή. Ο Άγιος Νικόλαος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και έλεγξε τη θρησκεία των Τούρκων ως ψευδή. Δεν υπέκυψε στα βασανιστήρια και τις κολακείες. Έτσι τον έριξαν πρώτα στην πυρά και ύστερα τον αποκεφάλισαν. Ήταν το έτος 1554 μ.Χ.

Πῦρ ὑπενεγκὼν Νικόλαε τρισμάκαρ,
Γῆθεν μετέστης πρὸς Μονὰς αἰωνίους.

( Ορθόδοξος  Συναξαριστής)

Η Εκκλησιαστική Μουσική της Ανατολής      Επιμέλεια: Δημήτρης Νέντας – Πρωτοψάλτης

Ιερομόναχος Παντελεήμων Αγιαννανίτης

(1936 - 12 Ιαν/ρίου 1992)

          Το 1960 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1965 πρεσβύτερος από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ναθαναήλ (†1978). Διεκρίθη ως άριστος ιεροψάλτης. Έψελνε πάντοτε ευλαβικά και κατανυκτικά. Πολλούς βοή­θησε να μάθουν τη βυζαντινή μουσική. Επίσης ήταν καλός αγιογράφος και καλλιγράφος. Γηροκόμησε τέσσερις Γέροντες της Καλύβης του κι έλαβε πλούσιες ευχές και ευλογίες. Έτσι απόκτησε εμπειρία και γνώ­ση από την πολύχρονη υπακοή του και μπορούσε κατόπιν να συνδράμει στις ανάγκες των προβληματισμένων και ταλαιπωρημένων από λογι­σμούς αδελφών.

          Ως πνευματικός πατέρας βοήθησε πολλούς πολύ. Η επικοινωνία μαζί του έδινε χαρά και ειρήνη. Τον θυμόμαστε πάντοτε σοβαρό μ’ ένα γλυκύ πρόσωπο, καθάριο βλέμμα, όλο ευγένεια και σε­βασμό, λιγομίλητο και γλυκομίλητο, ν’ αγρυπνεί, να ψάλλει πρόθυμα και πρόσχαρα.

          Τους συνομιλητές του δεν τους πίεζε να καταλάβουν κάτι. Προσευχόταν μυστικά, θερμά και ταπεινά να φωτισθούν και να κατανοήσουν την αιτία του προβλήματός τους. Απόφευγε συστηματικά την αυτοπροβολή. Στην εξομολόγηση έκλαιε με τον μετανοούντα. Συχνά έστελνε όσους του ζητούσαν να εξομολογηθούν σε άλλους πιο έμπειρους Πνευματικούς. Όσοι τον αδικούσαν τους συγχωρούσε. Όσοι τον συκοφαντούσαν δεν θύμωνε μαζί τους. Τις πικρίες του τις υπόμενε με προσευχή, ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό.

          Έργο ζωής υπήρξε η ανοικοδόμηση του ναού του Αγίου Γεωργίου και της Καλύβης σ’ ένα τόπο δύσκολο, αλλά με πανοραμική θέα, ένα μπαλκόνι τ’ ουρανού. Μόλις τελείωσε το πολύμοχθο και πολυδάπανο έργο του ο φιλάγιος Γέροντας, τέλειωσε και τον βίο του. Ανεπαύθη ο πράος και γλυκύς αυτός Γέροντας στις 12.1.1992. Ο ιατρός ιερομόναχος Δημήτριος Γρηγοριάτης έλεγε: «Με τόση αταραξία και βαθειά ειρήνη δέχθηκε το κάλεσμα του Θεού για την ανάβασή του από τα επίκηρα του βίου προς τα άφθαρτα και αιώνια αγαθά, ώστε ενόμιζε κανείς ότι άλλος θα είναι ο ασθενής και ο υποψήφιος για τις αιώνιες μονές και όχι αυτός». Την επομένη έγινε η εξόδιος ακολουθία του στο Κυριακό της σκήτης που επί 40 χρόνια έψαλλε, με την παρουσία τεσσάρων επισκόπων, πέντε Αγιορειτών ηγουμένων και όλης της Αγιαννανίτικης Αδελφότητος. Τώρα θα ψάλλει ευφραινόμενος στον ουρανό, ευχόμενος για την εκλεκτή συνοδεία του. Κατά την Ιερά Αποκάλυψη: «Μακάριοι οι αποθνήσκοντες εν Κυρίω, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών». Όντως μακάριοι, όντως αναπαυμένοι και όντως ευλογημένοι.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Γ΄

Εμφάνιση περιοδικο Φεβρουαρίου.doc.